Brazilië, een prachtig koffieland waar we altijd nog een keer naartoe wilden gaan. Het kwam er nooit van, totdat we...
read more
March 2, 2023
Colombia, een veelzijdiger land is er bijna niet. Je vindt er tropisch witte ‘bounty’ stranden maar ook imposante steden, jungles, bergpartijen en… natuurlijk de uitgestrekte koffievelden. Op uitnodiging van Sucafina vloog Kelly in de winter van 2022 naar Colombia, om deze eens van dichtbij te bekijken.
De eerste reisdag staat vooral in het teken van veel overstappen en een ‘bumpy ride’ door de bergen om bij de eerste bestemming aan te komen: Manizales. Hoewel de omgeving hier al fenomenaal is, wil Kelly na zo’n bewogen dag maar één ding: slapen. First things first, dus.
Na een goede nachtrust begint het echte werk. Kelly bezoekt na het ontbijt samen met twee vertegenwoordigers van Sucafina het hoofdkantoor van Cafexport. Dit is een organisatie die als schakel fungeert tussen Europese ondernemingen en de koffieboeren. Eenmaal aangekomen bij het gloednieuwe hoofdkantoor, stond ons een grote cupping tafel met 12 koffies te wachten.
De vertegenwoordigers waren vooral benieuwd wat Kelly ervan vond, omdat zij zelf alleen Colombiaanse koffies gewend zijn en het dus interessant vinden welke voorkeur een ‘niet-Colombiaan’ heeft. Feedback geven was wel even spannend, want hoewel je graag eerlijk wilt blijven wil je natuurlijk niemand beledigen. Maar dat bleek geen punt – Kelly’s ongezouten mening werd juist heel erg gewaardeerd. Er kwamen koffies voorbij uit Jardin, de plek die als volgende op het reisschema stond, en uit Santander, een upcoming regio die als enige in Colombia nog groeiende is. Na de cupping werd er nog wat meer verteld over de duurzame projecten die er opgezet werden om bewuster met het milieu, de omgeving en de producten om te gaan.
De reis vervolgt zich met een Jeep via een hobbelige weg door de bergen naar Jardin, een belangrijke plek in Antiogia. Qua volumes brengt dit gebied namelijk het meeste op. Het gezelschap bezocht Finca Amigos, waar ze veel specialty coffees en bijzondere variëteiten mochten proeven. Een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt voor Kelly, want hier mocht ze bovenop de berg bij een prachtig uitzicht een geisha koffiedrinken – een van de mooiste koffies ter wereld en dus zeker een voorrecht.
Later ontmoeten ze Alejandra, een hooggeschoolde vrouw en zogenoemde Q-grader uit de regio die zich inzet om de kwaliteit van de koffies uit de streek te verbeteren. Bijvoorbeeld door de boeren die hun koffies komen afleveren bij de wet mill bij te staan met advies. Bij een wet mill worden bonen gepulpt (ontdaan van hun rode schil), gewassen en beoordeeld op kwaliteit en aan de hand van een foutmarge voorzien van een inkoopprijs. De truc is om een zo’n rijp mogelijk boontje af te geven – deze weegt het meest, heeft een laag foutmarge en daarom dus een mooie prijs.
Naast de wet mill namen we ook even een kijkje bij de Bodega (het collectiepunt) van de regio – een loods waar de koffies worden opgeslagen voordat het naar de haven gaat voor export. We dachten dat we in Ittervoort veel koffie hebben liggen, maar dit overtrof echt alles!
Op naar Medellín, waar Kelly afscheid neemt van Sucafina en de Nederlandse Arnold treft. Hij is van Medellín Secret, een plantage waarvan wij al jaren de koffies branden. Arnold zou Kelly eigenlijk meenemen naar een van de plantages, maar dat kon helaas niet doorgaan. Daarvoor in de plaats bezochten ze een dry mill, waar Arnold de bonen die hij van koffieboeren naartoe brengt om te millen (het machinaal ontdoen van het laatste hoornachtige schilletje, ook wel de Pergamino genoemd) en op te zakken in exportbalen.
De dag daarna had Kelly even wat vrije tijd die ze graag nuttig wilde besteden. Ze boekte een tour naar Communa 13, de op een na grootste sloppenwijk ter wereld. Of het veilig was voor een vrouw alleen stond van tevoren nog ter discussie, maar dat bleek al snel geen punt. Diefstal en andere criminaliteit wordt door de locals keihard aangepakt omdat ze ten zeerste willen voorkomen dat toeristen ontmoedigd worden hun plekje te bezoeken. Aan de hand van de toffe graffiti vertelde de Engelstalige gids het verhaal van de wijk, en deden we ons tegoed aan alle lekkere, verse en handgemaakte streetfood die de plek te bieden had. Al was het leukste aan Medellín toch wel de zondag: op deze dag wordt steevast de grote ringweg afgezet zodat iedereen een ‘rondje’ kan doen langs allerlei kraampjes en stands.
Hoewel Kelly geen genoeg kon krijgen van de onrijpe mango’s met zout en limoen, was het toch echt weer tijd om naar huis te vliegen. Een heerlijke reis met weer veel ervaringen rijker: Colombia, een prachtig land!
Voor Beans reizen we regelmatig naar de mooiste plekken om het contact met onze koffieboeren warm te houden.
Lees meer